زمستان

چشم هایت می خندید

که من مسخ می شدم،

چشم هایت می گریست

که من آب می شدم،

رو می گردانی

و من

سرد می شوم،

روزهایی ست که شب!هایِ زمستان ام

از همان دورها

بتاب

من گرمای نگاه ات را حس خواهم کرد