شنبه، شهریور ۰۵، ۱۳۹۰

هفته پنجم






پرسپولیس راه افتاد، شاهین پرواز کرد، صمد اخراج و استقلال صدرنشین شد
رامتین جباری                          

لیگ‌برتر برای دو هفته تعطیل شد. لیگی که 25 روزه از ایستگاه پنجم گذشت و با عجله به جدول رده‌بندی سر و شکلی داد. کشورهایی که درک بهتری از شیوه برگزاری لیگ دارند، هفته‌های اول را با فاصله‌های حداقل پنج روزه برگزار می‌کنند. تیم‌ها به مرور از شرایط بدنسازی فاصله گرفته، به فرم ایده‌آل مسابقه می‌رسند. با شروع جام‌حذفی و جام‌های قاره‌یی، فاصله مسابقه‌ها برای تیم‌های درگیر در سه جام، تا سه روز در میان کم می‌شود و «نیم‌فصل» تنها مقطعی است که لیگ تعطیل است. آنجا هم تیمی هست که پسوند «ملی» دارد و هیچ‌وقت لیگ‌شان برای دیداری خانگی با مثلاً «اندونزی» به آنتراکت چهارده روزه نمی‌رود. آنجا آنجاست و اینجا لیگ در واقع «مجمع‌التورنمنتی» است (چیزی شبیه به مجمع‌الجزایر) تشکیل شده از چندین «تورنمنت فشرده چند هفته‌یی» که با سلیقه عزیزمحمدی کنار هم چیده می‌شوند.
پدیده پنج هفته ابتدایی، با وجود باخت سنگین خارج از خانه به شاهین، صبا است. تیمی که از جوانترین تیم‌های امسال است. ایمان مبعلی از راز صبا می‌گوید: «با ویسی در فولاد همبازی بودم. فرانچیچ یک مربی معمولی بود و تیم را ویسی جمع می‌کرد.» فرانچیچ همان فصلی سرمربی فولاد بود که قهرمان شد و اگر از اغراق ایمان کم کنیم، شخصیت امروز صبا را بی‌اغراق به پای ویسی می‌نویسیم؛ «گرمای هوا و داوری در شكست ما هيچ نقشی نداشت. شاهينی‌ها بسيار خوب بازی كردند.» برای لیگ عصبی ایران این برخورد ویسی، حتی اگر ژست گواردیولایی باشد، نشانه خوبی است. حالا شاید سرمربی شاهین از رویای نیمکت پرسپولیس بیرون بیاید و دل به پرواز تیمش‌ بر فراز کناره‌های جام خلیج‌فارس ببندد. سوی مقابل، قطب قرمز فوتبال ایران است که با «کاشانی-استیلی» شروعی بهت‌انگیز در لیگ‌ داشت که نمونه تاریخی‌اش عکس‌العمل اسکندرمقدونی برابر «پرسپولیس» بود؛ پرسپولیس در چهارهفته اول آنقدر شکسته شد که شکست دادن را بیاد آورد. «برد را به هواداران تقدیم می‌کنم.» این دیالوگ کلیشه‌یی متعلق به استیلی است که برگه «دوم شهریور» تقویمش را یادگاری نگه می‌دارد تا فراموش نکند، برد اولش چه طعم خوبی داشت! تیمی که با او رده هفدهم را هم تجربه کرد، هفته پنجم و با هت‌تریک کاظمیان، سِیوهای موثر میثاق و یک بازی نسبتاً روان، به پایانِ بحران سلام کرد تا حمید با پنج امتیاز از پنج بازی سجده شکر بجا آورد! و هوادارانی که با تمام حقی که برای اعتراض به کاشانی و شیوه مدیریتی او دارند، سهم‌شان در بحران کمتر از کاشانی و استیلی نبود؛ بازی با نفت‌آبادان شاید درسی باشد برای کسانی که رسم مرز مشخصی را بین پرسپولیس و مدیران موقتی‌اش بلد نیستند.
پرده اول لیگ، برای دو تیم اصفهانی چندان خوش یمن نبود. دو تیمی که با تغییر مدیریت فعلاً نشانی از آن انگیزه همیشگی ندارند، به‌ویژه سپاهان که با باخت خانگی به نفت‌تهران به نظر می‌آید با خاطره‌های خوب دهه هشتاد، می‌خواهد به سطح متوسط یک تیم شهرستانی برگردد. بوناچیچ می‌گوید: «این شكست برنامه‌ ما را تغيير داد.» ذوب‌آهن و سپاهان، هر یک با هشت امتیاز، انگار سقف خواسته‌ها را از مدعی قهرمانی به گرفتن سهمیه برای آسیا پایین آورده‌اند. شاید هم ماراتن ادامه‌دار ابراهیم‌زاده برای قهرمانی‌های دور از دسترس و پیوند دوباره لوکا با سپاهان، نصف‌جهان را از حالا خسته‌ کرده‌است. باید به هوش قلعه‌نویی آفرین گفت که همیشه زودتر از خود خطر، ‌آنرا حس می‌کند و از اصفهان رفت؛ «گفتند سقف قرارداد، گفتم خداحافظ» او به‌موقع جاخالی ‌داد!
از دیگر چهره‌های هفته، علی دایی و صمد مرفاوی بودند. دایی در هفته‌یی که برای اولین بار تشویق نشد، برای اولین بار برد تا او هم به زندگی بدون پرسپولیس عادت کند. برد نسبتاً پرگل راه‌آهن برابر مس‌سرچشمه، در کنار باخت‌های سریالی مس‌صمد، دو نماینده کرمان را به انتهای جدول چسباند تا هر دو سرمربی مسی برکنار شوند. مرفاوی در کمتر از 24 ساعت هم استعفاء داد، هم آنرا پس گرفت. او که هنوز کنترل هیجانش را بلد نیست، وقتی احساساتش فروکش کرد یادش آمد که با استعفاء از پول قرارداد خبری نیست و منتظر حکم اخراج شد! رئیس هیات‌مدیره اما به استناد همان اعلان شفاهی از مدیرعامل تا کادرفنی را کنار گذاشت تا لیگ‌ 91-90 اولین قربانیان را از دو تیم کرمانی بگیرد. داماش و دینورزاده هم با باخت سه‌برصفر به سایپا در صف این قربانیان‌اند که با چهار امتیاز همسایه وفادار مسی‌ها است و عابدینی که مشاوره‌های آمرانه‌اش به اندازه لیگ‌یک کارایی ندارد! دربی آذرآبادگان را هم قلعه‌نویی به آتش کشید. تیم امیر برای زدن چهار گل به شهرداری فقط بیست دقیقه وقت می‌خواست تا شهرآورد تبریز در آخر پنج بر یک به نفع تراکتور تمام شود. می‌توان باور کرد پیروزی در «ژنرال سرخ‌پوش شده» نهادینه است و تبریز با اصفهان برایش فرقی ندارد. او قلق موفقیت در فوتبال ایرانی را می‌داند و فکرش از حالا تا دو هفته دیگر برای رویارویی با استقلال مشغول است! استقلالی که با صدرنشینی و برد قاطع چهاربریک برابر تیم قابل احترام فولادِ جلالی، حسن ختام آبی هفته‌پنجم بود. استقلالِ مظلومی حالا شایسته لقب «کهکشانی‌ها» است و منتظر تراکتور امیر و پرسپولیس. تعامل کارساز او با هنکه، نمایش خوب ستاره‌ها، درخشش فرهاد که هیچ تناسبی با شناسنامه‌اش ندارد و سنگری که با اطمینان به رحمتی سپرده شده، تا امروز از کهکشانی‌ها اولین مدعی قهرمانی را ساخته است که عیار این ادعا در هفته‌های ششم و هفتم محک خواهد خورد. گل دقیقه88 شماره7 آبی، عدد گل‌های هفته‌پنجم را به 36، فرهاد را به صدر گلزنان و لیگ را به اوج جذابیت رساند. لیگی که با بی‌سلیقگی محض به کما رفت.

هیچ نظری موجود نیست: