سه‌شنبه، شهریور ۱۷، ۱۳۸۸

اشکِ خدا

آفتاب بود،
بغضِ خدا اما
باز شد.
اشک هایش آرام آرام
روی گونه ی زمین
و من
محصورِ نور و گریه،
دل سوزی کردم!
دست نوشت;

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)