حالا لندن هم شهر قهرمان‌هاست
بچه پولدارهای پایتخت جام2012 را قاپ زدند
رامتین جباری
بیخود نیست که اف‌سی هالیوود شده‌اند؛ بعضی لقب‌ها هزینه دارد! وقتی آلیانس‌آرنای
مونیخ میزبان فینال لیگ قهرمانان 2012 اروپا شد کمتر کسی فکر می‌کرد یک‌سر فینال
بایرن‌مونیخ باشد. شنبه‌شب آنها اولین تیم اروپایی بودند که در بیست سال اخیر و با
فرم تازه برگزاری جام باشگاه‌های اروپا، صاحب‌مجلس تک‌بازی فینال و معتبرترین
مسابقه باشگاهی در دنیا بودند. بچه پولدارهای آبی‌پوش لندنی به مهمانی سراپا قرمزهای
مونیخی رفتند؛ بایرن‌مونیخ رو در روی چلسی! رویارویی آلمان و انگلیس با هر
یونیفرمی، بوی جنگ‌های جهانی را می‌دهد؛ و تماشاچی خاطره‌باز ایرانی را تا خاطره
سریال ارتش‌سری عقب می‌برد، یا نهایتاً به ورژن ایرانیزه شده آن و مدارصفردرجه گره
می‌زند، و یا در ساده‌ترین شکل ممکن و فارغ از تاریخ بین‌الملل، برای بیننده
ایرانی، با فینال 2012 لیگ قهرمانان اروپا، نوستالژی «استقلال-پرسپولیس» و داربی
شهر تهران قطعاً رهایش نمی‌کند؛ این جادوی دو تیم فوتبال است که یکی آبی باشد و آن
یکی قرمز! این طوری بازی حساس‌تر به نظر می‌رسد.
شاید مهمتر از بازی شنبه‌شب، حسی بود که ژوزه مورینو و پپ گواردیولا در حین
برگزاری این مسابقه داشتند، اگر از مورینو بپرسی که قطعاً حتی تماشای آن را انکار
می‌کند! این از بدشانسی همه شهروندان سرزمین فوتبال بود که مصاف ال‌کلاسیکو
«بارسا-رئال» را در فینال لیگ قهرمانان اروپا از دست دادند؛ هیچ‌کس تصور نمی‌کرد
از بین چهار تیم بارسلونا، رئال، چلسی و بایرن‌مونیخ، این دو تای آخری برگزارکننده
بازی نهایی باشند! آنها برای رسیدن به فینال دو غول بزرگ جهان فوتبال یعنی بارسا
و رئال را شکست دادند.
چلسی با ترکیب پترچک-بوسینگوا-دیوید لوئیز-گری کی هیل-اشلی
کول-میکل-لمپارد-کالو-ماتا-برتراند و دروگبا به میدانی آمد که نوئر-فیلیپ
لام-بواتنگ-تیموشوک-کانتنتو-شواینشتاینگر-کروس-روبن-مولر-ریبری و گومز، در
انتظارشان بودند. 69901 نفر صندلی‌های آلیانس‌آرنا را اشغال کردند تا جای سوزن
انداختن نباشد. آلمان در رویای جشن قهرمانی بود و بی‌صبرانه در انتظار ساعتی بود
که 90 دقیقه جلوتر را نشان بدهد که تا 120 دقیقه و ضربات مرگ‌بار پنالتی کش آمد.
چلسی با همان تاکتیکی به میدان آمد که موجب حذف بارسا شد، منتها کمی بازتر. یکی به
فکر آندره ویلاش‌بواش می‌افتد، مربی اخراج شده چلسی! آیا او خواهان برد این
تیم است!؟
بعد از گذشت 25 دقیقه، بایرن 64درصد بازی را در اختیار داشته و 7 کرنر به
18قدم چلسی فرستاده، یک‌بار هم ضربه روبن به تیر عمودی خورده تا مونیخی‌ها خودی
نشان داده باشند. نیمه اول با نتیجه صفر بر صفر به انتظار نیمه دوم می‌ماند؛ نیمه
دوم تا ضربه روبن که چک آن را دفع کرد و ریبری در موقعیت آفساید گلش کرد صحنه حساس
دیگری نداشت. از نود دقیقه فقط 25 دقیقه مانده اما هنوز صفر بر صفر، به نفع چلسی
است! و مساوی یعنی که رویای چلسی به حقیقت نزدیک‌تر است یا بیشتر، رویای آبراموویچ
که پول نفت روسیه را خرج تیم لندنی کرده و آرزوی محالش فتح این جام است؛ آورام
گرانت، کارلو آنچلوتی و مورینو هیچ‌کدام جواب‌گوی جاه‌طلبی اروپایی آبراموویچ
نبودند تا او به جایی برسد که همه ژتون‌هایش را به نام روبرتو دی‌متئو بازی کند!
گری نویل که بازی را برای شبکه اسکای‌اسپرت گزارش می‌کند می‌گوید: «چلسی برای
قهرمانی باید خطر کند.» او صدایش از جای گرم استودیو بلند می‌شود، بازیکن پیشین من‌یونایتد
بدش نمی‌آید که لندنی‌ها به مکافات بیافتند!
دقیقه نحس انگلیسی 82؛ ضربه سر چکشی توماس مولر با برخورد به تیر افقی وارد
دروازه چلسی شد، گوینده ورزشگاه چنان به وجد می‌آید که آدم یاد گزارشگر فوتبال
فیلم فراربه سوی پیروزی می‌افتد هنگامی که گل آلمان‌ها را به تیم راکی گزارش می‌کرد.
اما یک نفر از ساحل عاج آفریقا سرنوشت فینال اروپایی را به سر می‌گیرد؛ به سر
گرفتن یعنی، ضربه سر محکم دروگبا که دروازه بایرن را باز می‌کند، آنهم در دقیقه 88!
چقدر دروگبا در نتایج این فصل چلسی موثر بوده!
90 دقیقه وقت قانونی تمام می‌شود تا دو 15 دقیقه اضافی همه را سر پا نگه‌دارد.
باز هم دروگبا و این بار او از «هیرو Hero» به «زیرو Zero» تبدیل می‌شود؛ یک پنالتی بی مورد روی ریبری و گلی که با این خطا
شاید برای همیشه بی‌اثر شود.
«توی دروازه یه شیر خوابیده»؛ دیالوگ معروف همان فیلم فراربه سوی پیروزی و
پیترچک که پنالتی روبن را خنثی می‌کند! این پنالتی نه تنها برای بایرن نتیجه نداشت
بلکه ریبری هم مجبور به ترک زمین شد. 120 دقیقه هم دردی از تعیین قهرمان 2012
اروپا دوا نمی‌کند. تماشاچی هیجان‌باز فوتبال به آرزویش می‌رسد و ضربات کشنده
پنالتی فرا‌می‌رسد؛ آلمان‌ها فاتح تاریخی ضربات پنالتی در برابر انگلیس‌ها هستند.
آیا تاریخ تکرار می‌شود؟
لام پنالتی اول بایرن را گل کرد و ضربه ماتا مهار شد؛ بایرن یک- چلسی صفر، در
ضربات پنالتی.
همه پنالتی‌ها گل شد تا وقتی که پیترچک ضربه اولیچ را گرفت. حالا شوایناشتایگر
پنالتی پنجم را به تیر می‌زند، دروگبا اگر گل کند کار تاریخ یک‌سره می‌شود!
و دروگبا تاریخ را ورق می‌زند؛ گل و چلسی و شهر لندن برای نخستین بار قهرمان
اروپا می‌شوند. بله! دی‌ماتئو با چلسی ویران و در آستانه سقوط قهرمان اروپا می‌شود.
شاید فقط تاتنهامی‌ها به اندازه هواداران بایرن‌مونیخ غمگین باشند که با قهرمانی
چلسی سهمیه 2013 لیگ قهرمانان را از دست دادند. حالا دی متئو در کمتر از سه ماه
چلسی را قهرمان جام‌حذفی انگلیس و لیگ‌قهرمانان اروپا می‌کند تا لقب «ناجی بزرگ»
برایش کوچک باشد. چهره مغموم بازیکنان بایرن در برابر شادی بی حد و حصر بازیکنان
چلسی؛ روی جام نام چلسی حک می‌شود و آبراموویچ برای اولین بار از پس پرده‌ها بیرون
می‌آید؛ در فوتبال هیچ‌چیز غیرممکن نیست، حتی قهرمانی چلسی در سال 2012.
دوشنبه یک خرداد 91
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر