برچسب شکستنی روی لیوان فدراسیون
آیا کفاشیان مستقل مدیر بهتری است؟
رامتین جباری
یک اشتباه محاسباتی نسبتاً کوچک موجب شده تا «علی کفاشیان»
حمایت غالب اهالی فوتبال و اصحاب رسانه را در پروسه انتخابات اخیر فدراسیون به نفع
خودش مصادره کند. چند سالی است که یک «لیوان» استعاره از قدرت تصمیم‌گیری درباره
سرنوشت فوتبال ایران شده، لیوانی که در دوره نخست ریاست کفاشیان دست مدیران
بالادستی بود و از دوره دوم به کمک فضای رسانه‌یی به تصاحب کامل شخص رئیس فدراسیون
درآمد؛
در این بین ژورنالیسم ورزشی ایران گرفتار یک رودربایستی خصوصی با خودش شد و
اکنون که ادامه مدیریت کفاشیان را ثمره حمایت همه جانبه‌اش از او می‌داند، صدایش
برای بلند شدن بر سر فدراسیون تازه نازک شده؛ سرپرستی غلامرضا بهروان در سازمان
لیگ، تصمیم‌گیری‌های غلط در این سازمان، تلاش برای وضع قوانین من‌درآوردی مثل
ادامه منع استفاده از دروازه‌بان خارجی و نیز تعمیم آن به لیگ یک، بحران تنبیه‌های
انضباطی، نظریه استفاده از بازیکن‌های جوان به ازای حق تعویض بیشتر از سه بازیکن
در یک مسابقه رسمی! تغییرات مکرر در تصمیم‌های از پیش اعلام‌شده و بی توجهی به
تدارکات مناسب و دقیق برای تیم‌ملی در فاصله سه هفته تا آغاز بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی،
تنها بخشی از اشتباه‌های دوره دوم ریاست کفاشیان است که همه را مایوس کرده؛ اشتباه
محاسباتی کفاشیان دقیقاً جایی است که فکر می‌کند حمایت‌های زمان انتخابات حمایت از
شخص «علی کفاشیان» بود! و فراموش می‌کند در مبارزه استقلال فوتبال از آدم‌های شبه
سیاسی، اهالی فوتبال سنگر دیگری جز دفاع از ادامه حضور «کفاشیان شبه مستقل شده»
نداشتند. حمایت از علی کفاشیان صرفاً حمایت از استقلال فوتبال و جلوگیری از دخالت
مستقیم در این فدراسیون بود، و آنچه که موجب شد از گاف‌های متعدد دور نخست
فدراسیون کفاشیان صرف‌نظر شود، دلخوش شدن به آینده کاری مدیری شد که به نظر می‌آمد
الفبای فوتبال را تجربه کرده، تجربه‌یی که به بهای محروم ماندن از جام‌جهانی 2010
و جا ماندن از المپیک لندن 2012 به دست آمد وگرنه کفاشیان چشم و ابروی گلوگیری نداشت
که جامعه فوتبال به پشتیبانی از او، تمام قد مقابل وزارت ورزش و منبع انحصاری مالی
این فوتبال دولتی بایستد! فوتبال از ترس پرداخت بهای دوباره به پای کسب تجربه تازه‌واردان،
به کفاشیانی پناه برد که وقتی فهمید گزینه دولت نیست به سمت «فوتبال مستقل» و
منشور فیفا دوربرگردان زد. انتخاب دوباره کفاشیان که قطعی شد بلافاصله گفت: «شک
نکنید این بار مردم هستند که از من توقع دارند.» شکی که به نظر هنوز در شخص
کفاشیان برطرف نشده و یا همچنان به سطح توقع مردم اشراف ندارد! انتخاب‌ها و انتصاب‌های
کفاشیان از تیم‌های مشاوره تا کمیته‌های فنی رفته رفته به دایره بسته‌یی محدود شد
که تنها معیار حضور در آن ارتباط با کفاشیان شد. معیاری که به عنوان نمونه
عزیزمحمدی را از سازمان لیگ دور کرد و کماکان دری را به روی اهل فن و تجربه فوتبال
ایران باز نکرده تا اداره فدراسیون با آدم‌های متوسط ادامه پیدا کند. اکنون دفاع
از علی کفاشیان که هنوز برنامه مشخصی برای دور تازه فدراسیونش ارائه نکرده سخت
است. چند هفته پایانی لیگ برتر، اشتباهات موثر داوری، تصمیم‌های سردرگم کمیته
انضباطی و سازمان لیگ، پیاده‌روی روی اعصاب کی‌روش و تیم‌ملی و بازی‌های ارزان
تدارکاتی به پای کفاشیانی است که ادعا می‌کند لیوان را دو دستی در اختیار دارد؛
لیوانی که کم کم عده‌یی را نگران کرده که مبادا به دست «آقای لبخند» بشکند!
سه‌شنبه 26 اردیبهشت 91
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر