علی‌آبادی، کفاشیان، تاج یا سعیدلو
مهدی تاج از اینکه کفاشیان چنین چهره‌یی نزد «افکارعمومی» دارد چندان ناراضی نیست؛ رئیسی که تا دیروز که می‌خندید، و امروز که مدتی است نمی‌خندد، نقش موثری در امور فدراسیون فوتبال ایران ندارد و رشته کار دست دیگرانی است که توسط نایب رئیس شاخص، هدایت و مدیریت می‌شوند.
ساختمانی دو طبقه حوالی خیابان میرداماد جایی بود که قرار شد برای بعد از ساعت 10 شب، جمعی از صاحبان روزنامه‌های ورزشی دور هم جمع شوند. مشکل چاپ و کاغذ و توزیع از مشکلاتی است که هر مدیر روزنامه‌یی را راغب به جمع شدن می‌کند، بخصوص که یکی از اعضای حاضر، مرد اول چاپ و پخش بود، دیگری جدای مدیریت روزنامه شخصی، از مدیران با نفوذ یکی از دو باشگاه سرخابی، و از مجری ورزشی سابق یکی از برنامه‌های زنده تلویزیونی تا نایب رئیس وقت فدراسیون فوتبال، از سرشناسترین حاضران بودند که هریک به نحوی به روزنامه‌یی مربوط می شدند تا حضورشان در این سلسله جلسه‌های «نیمه سری» توجیه باشد. این دومین جلسه مدیران روزنامه، حوالی آن تاریخ بود. جلسه اول به دلیل تشکیل در تحریریه یکی از روزنامه‌ها و بیشتر به دلیل کنجکاوی یکی دو خبرنگاری که بهرحال و در هر ساعتی در تحریریه یک روزنامه حضور دارند، بیشتر به چیزی شبیه به «صله رحم» نزدیک بود تا جلسه‌یی که هدف‌های دیگری را در دستور خود داشت. برای همین جلسه دوم به یک دفتر بازرگانی حوالی خیابان میرداماد منتقل شد! قرار بود که از مشکلات روزنامه‌ها گفته شود که در حد «مقدمه جلسه» گفته شد تا گوش‌ها برای شنیدن «حرف اصلی» تیز شود. از گرانی کاغذ و چاپ تا تبعیض توزیع بین روزنامه‌ها جسته گریخته گفتند و شنیدند، اما راه حل‌های ارائه شده برای رفع مشکل، تلویحاً «مشروط» بود! آقای نایب رئیس که قرار بود در قالب شخصیت حقوقی «مدیریت» روزنامه‌یی که داشت در جلسه حاضر باشد، با همان تیتر «نیابت ریاست»، کارگردانی جلسه را تا انتها به عهده گرفت؛ او از اتحاد گفت و اینکه برای «اتحاد» چه چیزهایی را نباید گفت. جلسه مدیران روزنامه‌های ورزشی، جلسه‌یی بود و یا شد؛ برای تعیین «خط مشی» واحد! مهدی تاج بیشتر از باقی ساکنان ساختمان مشهور خیابان سئول، با جادوی رسانه آشناست. برای همین وقتی علی کفاشیان در مصاحبه‌یی با «اعتماد» حرفایی از جنسی دیگر میزند، آقای نایب رئیس عصبانی می‌شود و به هر وسیله مرسوم این‌روزها متوسل می‌شود تا کفاشیان حرف‌هایش را تکذیب کند. او در آخر خودش دست بکار می‌شود، با سرویس ورزشی روزنامه تماس می‌گیرد و می‌گوید: «آقای كفاشیان گفتند این مصاحبه كذب است.»! «علی کفاشیان» ولی حرف‌هایش را تکذیب نمی‌کند، فقط می‌گوید «مصاحبه» نبود، «درد دل» بود؛ و بی‌شک درصد ناخالصی «درددل» از «مصاحبه» خیلی کمتر است! مهدی تاج از فوتبال اصفهان به فدراسیون فوتبال ایران رسید. مدیریت در سایه‌اش، در حالیکه حواسش به رعایت همه مصلحت‌ها است، او را از اعضای ثابت مدیریت ورزشی در ایران کرد. او با هر سیاستی که در ورزش حاکم است، منعطف می‌شود و در شرایطی که عمر متوسط مدیریت در ورزش ایران پایین‌تر از هر استانداردی است، از تصمیم‌سازان با سابقه این فوتبال به شمار می‌رود. از ِالمان‌های اصلی موفقیت تاج برای ثبات، مدیریت فضای رسانه است. انتشار چند ساله یک روزنامه ورزشی که پیش از حضور تاج از روزنامه‌های موثر جهان فوتبال در مرز ایران بود، او را از «نزدیک‌تر» با خبرنگاران ورزشی آشنا کرد! برخوردی از نوع سوم که این‌بار آقای تاج، نه عضوی از فدراسیون، که رئیس یک روزنامه ورزشی بود و حرفش باید خوانده می‌شد. (و نوشته می‌شد که باز خوانده شود.) دغدغه او برای ورود به مطبوعات، هرگز «مطبوعات» نبود، «کنترل» بود و «هدایت»؛ کنترل امواجی که به گمانش اگر مدیریت نشود خرابی به بار می‌آورد و هدایت به راهی که به با شیوه فکری او همخوانی بیشتری داشته باشد؛ بنابراین وقتی رئیس از اختلاف‌نظرهای جدی با نوابش! می‌گوید، او که از بازخورد چنین اخباری آگاه است، اقدام می‌کند. مهدی تاج این روزها روزنامه رسمی ندارد اما هنوز می‌پسندد برای گروهی از خبرنگاران ورزشی نقش رئیس را بازی کند؛ زنگ‌هایی میزند، تماس‌هایی می‌گیرد و در کل جز گروهی است که توافق‌های در سکوت، لابی‌های اثربخش و رسم خط و خطوط را از رازهای موفقیت می‌داند. او ظاهراً به روزهایی تاسی می کند که «صفایی فراهانی» رئیس بود و «محمد دادکان» مرد دوم فدراسیون فوتبال. صفایی که کنار رفت، دادکان ضمیر اول شخص شد. حالا آقای نایب رئیس برای بعد از دی‌ماه 90، خواب «ریاست» می بیند که این عنوان در رزومه «مهدی تاج» به شدت خالی است. اين روزها همه برای رياست لابی می‌كنند، از كفاشيان تا علی‌آبادي و سعيدلو؛ همه می‌خواهند رييس آينده فوتبال باشند اما بسياری بر اين عقيده هستند كه دولت به اين انتخابات بسيار حساس است. می‌خواهند آدم آنها رييس آينده باشد، سال‌های منتهی به انتخابات رياست‌جمهوري بعدي و رازها و شگردهاي انتخاباتي... اين روزها محمد علی‌آبادی به احمدی‌نژاد نزديك‌تر است و علی سعيدلو جايگاه گذشته را ندارد. جنگ قدرت معاونان البته فعلا بازخوردی ندارد. اما حتمی خواهد بود روزی كه يكی از اين دو راه رياست فوتبال را در پيش گيرند.
چهارشنبه 30 شهریور 90
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر