داربی 75؛ یک بازی با دو سرنوشت
بیمه عمر امیر یا بلیط بخت مانوئل
رامتین جباری
حرف آخر را اول می‌زنم؛ «امیر»
محکوم به شکست «پرسپولیس» است و «ژوزه» چاره‌یی جز بردن «استقلال» ندارد. پنج هفته
از لیگ دوازدهم گذشته، نه آبی از استقلالِ امیر گرم شده، نه مانوئل حالی برای
بازسازی پرسپولیس از خود نشان داده! حالا هفته ششم وقتی است که از صدقه سر تاریخ
پشت سر و مردم روبرو؛ به اسم «داربی»، مصاف «استقلال - پرسپولیس» کماکان حساسیت
برانگیز است.
آبی‌پوشان از پله نهم
مقابل سرخ‌پوشان در رده شانزدهم؛ این رقم‌ها به اسم دو قطب فوتبال ایران نمی‌آیند،
اگر! اگر سوابق تاریخی آن‌ها را هنوز در ذهن داشته باشیم. پرسپولیس از فصل قبل هم
بهم‌ریخته‌تر نشان داده و داستان استقلال که با رقیب دیرینه متفاوت است. این تیم
در شرایطی به امیر واگذار شد که همیشه تا دم قهرمانی لیگ می‌آمد و قهرمان نمی‌شد.
جام حذفی را برد و با «پرویز مظلومی» قاتل درجه یک داربی‌ها بود و این شرایط امیر
را دقیقاً عکس ماموریت مانوئل کرده؛ او تیمی را تحویل گرفت که کهکشانش با ستاره‌های
تازه تکمیل‌تر از لیگ 11 شد و فقط باید کمی اوضاع را بهتر می‌کرد تا از روز اول
مدعی شماره یک شود که نشد!
هنوز معلوم نشده که
استقلال در اردوی ترکیه چه کرده!؟ بدنسازی یا تمرین تاکتیکی یا هردو و یا هیچ‌کدام!
دست‌کم تا هفته پنجم که گزینه آخر درست‌تر است. پیش‌بازی داربی مقابل ملوان معلوم
کرد این تیم جز دو سه شوت پشت باکس جریمه و چند سانتر مستقیم به امید گل‌های
تصادفی برنامه دیگری ندارد. فرامین تاکتیکی امیر هم از چند توصیه ایمنی در حدی که
«جواد مواظب باش داره میاد!»، «آرش چی کار می‌کنی؟»، «حمودی چی کار کردی؟» و
نهایتاً «آقای داور!» و «برو جلو» جلوتر
نرفت.
فاصله پرسپولیس هم در رشت
از استقلال خیلی بیشتر نبود؛ بازی مستقیم، سانتر از جناحین و نهایتاً یکی دو حرکت
اورلپ آماتور همه برنامه ستاره‌های میلیاردی پرسپولیس بود که قدیمی‌های اهل فوتبال
را بیشتر یاد باشگاه کاسموس آمریکا و قراردادهای آنچنانی‌اش با پله و بکن‌بائر می‌اندازد!
برای دوران بازنشستگی. پرسپولیس ستاره‌ها را با پورشه و فراری جذب کرد، عکس‌های
دونفره داغ و روجلدی را قاب کرد، دست آخر هم پیرمرد دیگری را روی نیمکت نشاند تا
با سه باخت و یک مساوی و یک برد، با 4 امتیاز با جدیت بیشتری روی اعصاب هوادارانش
رژه برود و پایین‌تر گل‌گهر مستعد سقوط باشد.
حالا در کم‌تماشاگرترین
لیگ سال‌های اخیر که حتی بازی‌های در شب هم کمکی به جذب تماشاچی‌ها نکرد و در
اوضاع و احوالی که حتی طرفداران دوآتشه استقلال و پرسپولیس هم حوصله کری خوانی ندارند،
فردا داربی 75 روی صحنه می‌رود؛ مساوی فقط حال همه را بدتر می‌کند. باخت پرسپولیس
بدون شک سرآغاز سلسله تغییراتی می‌شود که از نیمکت شروع و بعید نیست تا ستاد
رویانیان هم پیش‌روی کند! شکست استقلال هم امیر را آچمز خواهد کرد. سایه پرویز
سوبله‌چوبله روی دیوار می‌افتد. دل هواداران برای فرهاد تنگ‌تر می‌شود و شاید
کنترل‌چی‌ها را روی سکوها خلع سلاح کند!
راز و رمز «داربی» را باید
از یکی مثل «مظلومی» یا «ایمون زائد» پرسید؛ عامه مردم می‌گویند «راه صد ساله رو
یه شبه رفتن»، فوتبال هم کم و بیش همین را می‌گوید «راه صد ساله رو 90 دِیقه‌یی
رفتن»! و مساوی که این «سحر» را یک‌جا خنثی می‌کند. امیر خوب می‌داند داربی یعنی
چه؟ او خودش را متخصص بازی در برابر پرسپولیس می‌داند، با سپاهان و تراکتور شکست‌های
سخت و پرگلی را به پرسپولیس تحمیل کرده و تجربه پیروزی در داربی را هم دارد، برای
همین به بازیکن‌های استقلال هشدار می‌دهد؛ «برابر پرسپولیس شانسی برای هدر دادن
فرصت‌ها ندارید. داربی جایی است که باید جواب‌گوی مردم باشیم.» امیر می‌خواهد از
«داربی 75» خودش را «بیمه عمر» کند.
ژوزه پرتغالی هم برای
«داربی» مدعی است. او از داربی شهر قاهره می‌آید؛ «الاهلی - الزمالک» که در بین 20
داربی جذاب فوتبال جهان برای خودش جایگاهی همیشگی دارد که جز حساسیت‌های ویژه یک داربی،
قربانی و زخمی و تیر و تفنگ هم از ویژگی‌های این داربی شماره یک قاره سیاه است! او
از چنین جایی جمعه به ورزشگاه آزادی می‌آید تا جنس ایرانی داربی را با همه وجود
لمس کند؛ پله آخر یا قدم اول برای «ژوزه» همین جاست؛ چیزی شبیه به یک بلیط لاتاری
که شماره‌اش گارانتی شده! بنابراین «امیر» و «مانوئل» تا آخرین لحظه مسابقه فردا باید
بجنگند که در داربی شهر تهران هیچ چیز نهایی نیست حتی زمانی که نهایی به نظر می‌رسد!
پنج‌شنبه 2 شهریور 91
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر