چهارشنبه، خرداد ۰۴، ۱۳۹۰

بازگشت «حجازی» به زمین سبز آزادی

دلگیر دلگیرم
از غصه می میرم
مرا مگذار و مگذر

با پای از ره مانده در این دشت تب دار
ای وای  می میرم



سوگند بر چشمت که از تو
تا دم مرگ دل بر نمی گیرم

دلگیر دلگیرم
از غصه می میرم
مرا مگذار و مگذر*
...

بازگشت «حجازی» به زمین سبز آزادی

ناصرخان! فردا که میری آزادی.. دیگه کسی برات دسیسه نمی کنه..
دیگه نگران ِ تماسهای مشکوک با بازیکنات نیستی..

ناصرخان! فردا رو نیمکت دلت قرص ِ قرص باشه..

حالا دستیارات با جون و دل باهات کار می کنن.. دیگه کسی برات زیر و رو نمیکشه..

ناصرخان! بازیِ فردا رو از حالا بردی..
هیات مدیره واسه یه بارم که شده هواتو داره..
فردا کسی بهت حسودی نمیکنه..

ناصرخان! فردا رو دوش ِ هوادارات جشن قهرمانی میگیری..

ناصرخان! یادته همیشه دلگیر بودی که برات بازی خدافظی نگرفتن؟
نه تیم ملی، نه استقلال..
هیچکدومشون اینکارو نکردن



ولی  دیگه گلایه نکن
فردا بازیِ خداحافظی ت هم هست..
دلت قرص ِ قرص باشه، خیالت راحت، دیگه همه دلا با تو صافه..
همه چی همونجوری ِ که تو میخوای..

فردا هیچ خبرنگاری عقده هاشو با کوبیدن ِ تو
یر به یر نمی کنه
فردا همه پشت ِ تو ان..

ناصرخان! فقط گوش ِ ت به سکوها هم باشه..
قول بده به حرف ِ سکوها باشی
وقتی میخونن..

ناصر ِ حجازی برگرد به تیمت، جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..
جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت
جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت
جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..
جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت..جای ِ تو خالیه دیگه تو تیمت
...
راستی..
ناصرخان!من مثه همیشه..
آخر ِ بازی، میام پشت در ِ تونل

خرداد ِ تلخ ِ 90، چهارم/ رامتین، شماره ی 52
 *شعر - دلگیر دلگیرم / یدالله عاطفی

هیچ نظری موجود نیست: